Een "kortwoonstje" noemden ze dat in de streke... zo'n landelijke woning met één bouwlage en wat koterij links en rechts voor de konijns, de kiekens en in het seizoen een paar schapen. Een lapke of twee land en ook een boogaardje, genoeg eigenlijk om als ge der een beetje verstand van had zelfbedruipend te zijn. Niet dat het ne vetpot was waarschijnlijk, maar veel marsjandieze heeft ons moeder in al die jaren dat we gebeurs waren aan Gstje en zijn madam niet moeten verzetten peins ik.Ikea meubels of gerief van andere megamarkten moest ge er niet gaan zoeken want die "vooruigang" moest nog komen. Twee autozetelkes van een R4-ke voor bij de stove en als 't zomerde: den achterbank tegen de voorgevel in de zunne... da zat ook goed! En voor de reste het nodige voor de was en de plas en 't eten. Een paar werkbroeken en een vestje voor in de weke en voor de zondag iets properders.
Toen dat Gstjs madam op hoge leeftijd gestorven was en goed en wel begraven, heeft hij op een mooie dag zijne toer gedaan in huis om al heur spullekes tope te rapen. Hij heeft er een bunselke of twee van gemaakt en op het land gelegd... een beetje petrol op gegoten en een vuurke gestookt. Da vuurke heeft niet lange gebrand want zoveel spullen had ze blijkbaar niet.
noot: dit is geen verhaaltje uit de middeleeuwen maar van rond 1975. Dat we, wat de hoeveelheid "stuff" betreft die we in huis hebben, compleet de pedalen kwijt geraakt zijn, mag ondertussen wel blijken als we ne keer kritisch in ons eigen woning zouden rondkijken... niet te doen wat ne mens allemaal denkt nodig te hebben.
Wie meer wil weten over de overlast en de concequenties van onze stuff-verslaving kan eens surfen naar: www.storyofstuff.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten