water-trilogie

Een "watertrilogie" uit ver vervlogen tijden.

Deel 1: De "bing-dag" was geloof ik de 1ste na-oorlogse familie-wastraditie die naam waardig die in de Vlaamse gezinnen ingang vond. De omstandigheden: herfst, winter, vroege lente en slechts één warme plekkke in huis: bij de stove! Een zinken bad dat ergens op kant stond in het kot... en dan: bing-dag! De voorbereiding: voldoende emmers water warmen, den bing vullen (niet tevele mjosken hé) nen blok savon de Marseille klaar zetten, stapel handdoeken en de kleinste eerst in den bing en verder het rijtje af... de oudste, op het laatste: da water is weeral veel te koud!, awel haast u dan een beetje meer (moeder). Op het einde van act één verdwijnen de kinderen van de scene en meugen vader en moeder ook ne keer uldere gang gaan... we zeggen en schrijven om bij 1960.

Deel 2: Het "veranda-zitbad". Al die halfnaakte jonge lijven bij de stove en in den bing, dat kon niet blijven duren in het katholieke Kuurne. Dus moest er een verbouwinge gebeuren. Op het einde van de veranda was er nog wa plekke voor een tussenmeurke en een schuifdeure (dat pakt geen plekke). Zitbad gekocht, bevloerd, betegeld, ne spiegel en ne lavabo... En nu nog de plafond (een twadde dat tegen het water kan hé menere, of anders gaat dat vorten!). De keuze is toen gevallen op een licht houten frame met "mat glazen delen" kwestie van geen licht van de veranda te verliezen. Proper afgewerkt door nen timmerman-vakman (nonkel W.) en nu nog een verwarmingsappareijke, kwestie da me geen koud ein in onzen blooten. Een electrisch infrarood-stralertje klein maar fijn, gemonteerd juust onder den matglazen tussenplafond (proper gedaan moek zeggen!). Opkuis en genen tijd later testplons van ons vader in het nieuwe zitbad: koud water OK, lauw water OK, warm water OK, infraroodstralerke OK... tot er enkele minuten later een gruwelijke schreeuw uit dat bad opstijgd en vader om hulp roept!!! The scène of the crime: een bad vol bloed van een man die voorovergebogen zit en doorpriemd is van 10-tallen matglazen dolken die uit het valse plafond zijn komen tuimelen (the horror, horror!). Het verwarmingstoestelleke heeft het glas plaatselijk te hevig verhit en doen barsten. Te vierklauwe den doctor ter plekke... pakken handdoeken veel en veel mercurochroom en gelukkig géén slagaders over... maar wel heel veel pijnlijk naaiwerk aan vader zijne rug en schouders en een paar slapeloze nachten. We zeggen en schrijven om en bij 1965?


deel 3: "De bovenbadkamer" het laatste stadium... gezien het débacle in de veranda wordt al vlug overwogen om een nieuwe investering in de sanitaire sfeer te doen. Het pad van de benedenverdieping wordt verlaten en we gaan richting 1ste verdiep alwaar een piepkleine ruimte voorzien is voor een zitbad (alweer) en ne lavabo mee ne spiegel. Dit keer geen electriek maar gazze zonder malheuren!! De vakmannen pakken over, er wordt getegeld, getimmerd en gevloerd en in de weirdie van een week staat er nieuwe badkamer met zitbad, klein maar fijn te blinken in de Kasteelstrate. En wonder boven wonder dat spel marsjeerd... meestal... als de wind uit het verkeerde gat niet komt. Me zitten namelijk met ne Bulex die aan de wand opgehangen is en dat kan rare foefels geven met CO-vergifteginge. Meestal gaat dat goed maar bij den oudste zeune is het licht, op nen goeien winderige winteravond, toch ne keer zodanig goed uitgegaan dat het 24 uren geduurd heeft voor dat ie met een hoofd "dat open en toe sloeg" weer een beetje onder de mensen koste komen.

Noot: tegenwoordig is het wreid mode van wellness: broebelbaden en zweethutten, sauna's en geweldige douches en van die dingen: ik peise dat ik mij daar verre van ga houden zulle!