Het blijft een vreemde gedachte dat je voor onbepaalde tijd vastgepint zit in een kamer die je tot nader orde niet mag verlaten. Een glazen deur vormt de grens tussen de echte wereld en de het steriele kooitje waar je in opgesloten zit. Comfortsgewijs is er geen enkel probleem: het is hier ruim en licht en warm en je kan aan de slag met allerlei spullen om de tijd 'nuttig' in te vullen... maar het blijft een eenzame bedoening en het vraagt een goeie mentale focus om te beletten dat je in een gemoedstoestand komt waarbij de muren op je afkomen.
Als je dan bedenkt dat sommige mensen om allerlei redenen van hun vrijheid beroofd worden (in gevangenissen, gesloten asielcentra ea.) door voor onbepaalde tijd opgesloten te worden in ruimtes die veel krapper en veel minder comfortabel zijn dan deze "hotelkamer" dan krijg je toch wel even de creeps.
Nelson Mandela moet in elk geval ne krak geweest zijn.
Dag Marc,
BeantwoordenVerwijderenhet is reeds geruime tijd dat ik je volg op je blog maar wist niet goed hoe ik een reactie moest plaatsen hopelijk lukt het me. Marc ik wil enkel toevoegen dat het lezen van je blog voor velen en ook voor mezelf doet nadenken.Iedereen draagt zijn eigen rugzakje met zich mee.Yvette
Creepy indeed. Vooral wanneer je vastgezet wordt zonder iets mispeuterd te hebben. Je wil er liever niet aan denken.
BeantwoordenVerwijderenMaar mss moeten we er juist wel aan denken. En over enkele weken (in de week van de mensenrechten van 4 tot 11 december) een kaars kopen ten voordele van Amnesty. Bij mij vb :-)
Of nog beter: als er bloglezers zijn die iets meer willen doen, we zoeken mensen die enkele uren bij ons kaarsenstandje willen staan in die weekends. We doen dat telkens per 2, in Delhaize en (primeur!) in K. Vrijwilligers kunnen mailen naar mij op coemanapestaartyucom.be. Of ga eens kijken op onze website www.amnestykortrijk.be.
marleen - zus van