Blijkbaar heb ik iets met kamergenoten die Tjn heten. Sinds enkele dagen (en nachten) ben ik in het gezelschap van een kranige kamergenoot van 76 jaar. Een klein maar pezig baaske, geboren Aalstenaar, de jongste van 10 kinderen.
Tjn vind op vrij jonge leeftijd 'de vrouw van zijn leven' en trouwt rond zijn twintigste van moetens. Korte tijd later spoelt het jonge koppel aan in Knokke waar ze de uitbating van een benzinepomp overnemen. Tjn is een beetje op de hoogte van automechaniek en denkt dat een garage bij de pomp geen slechte zaak zou zijn. Hij gaat meteen aan de slag.
De garage loopt als een trein (?) we zijn begin van de jaren 60, meer en meer mensen schaffen zich een auto aan en die dingen vallen om de haverklap in panne. Tjn doet de garage en zijn vrouw de 'papieren' en ondertussen gebeuren er ook op een ander vlak investeringen: in de jaren die volgen worden er 3 kinderen geboren.
Een eeuwigheid en veel hard labeur later laat Tjn zijn zaak over aan zijn oudste zoon, bouwt een villa in Knokke en probeert te genieten van de vrijgekomen tijd. De gezondheid baart hem af en toe zorgen en er volgen een aantal ingrepen aan de knieën, het hart ea. Begin 2010 gaat het goed mis als moeder plots sterft... meer dan 50 jaar lief en leed gedeeld. Tjn is er kapot van en vind achteraf nog moeilijk zijnen draai. Weet je wat het is, zegt Tjn: eenzaamheid en daar kun je zelfs met veel geld niks aan doen.
De recente ontdekking van een ernstige bloedziekte komt hard aan... "ik zit op een slecht pad en denk dat ik het niet lang meer zal trekken", zegt Tjn. Vrijdagavond praten we nog lang na en de volgende dagen leen ik hem af en toe de laptop zodat hij wat documentaires van WOII kan bekijken (ik zie garen oorlogsfilmen, zegt Tjn), zo vergeet hij voor enkele uren zijn zorgen.
Noot: Tjn drinkt graag een pintje, ook tussen de maaltijden, wat eigenlijk niet mag... Om hem te depanneren ga ik af en toe een flesje Bock-bier pikken in de keuken, we kunnen het goed met elkaar vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten