Dat ik geen boodschap heb aan een of ander geloof en zeker al niet aan bijgeloof zullen de trouwe bloglezers ondertussen wel weten. En toch zijn er, als een reis erg lastig wordt en de bestemming onzeker, rituelen die je opneemt, gewoontes die zich vormen en voorwerpen die een bijzondere waarde krijgen.
Een van de spullen die ik altijd meeneem als ik voor een opname naar het ziekenhuis moet is een geel fleece-dekentje. Het dekentje is een deeltje van de huisraad van ons moeder die nu zowat 1,5 jaar geleden gestorven is. Het is op zich een waardeloze prul die ons moeder vermoedelijk gratis gekregen heeft bij een reclame-aktie van Damart) maar om een of andere reden heeft dat 'onozel sjargeke' voor mij een heel bijzondere waarde.
Het is een beetje mijn knuffel- en beschermdekentje in moeilijke tijden en het ligt altijd bovenop als ik onder zeil ga... wie weet dat het ook geen beetje kan helpen om veilig de weg te vinden als het donker wordt.
Ik zou dus zeggen Hilde: steekt gij maar uw grote kaars maar aan als ge denkt dat het soms kan helpen... ik ben er zeer blij mee!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten