Marseille
De stad gunde ons geen rust. Het was ons gelukt om de snelwegen te missen en via een reguliere verkeersader door de buitenwijken naar het centrum af te dalen. Dat was een van de meest bizarre en meest fascinerende fietstochten van mijn leven. De afdaling duurde misschien wel twee uur, langs files, tussen geparkeerde en dubbelgeparkeerde auto's, over putten en gaten, herrie, chaos, toestanden, overstekende mensen en dieren, mullahs, soefi's, medicijnmannen, waarzegsters, pilaarheiligen, marskramers, verschoppelingen, bingokoningen, gangsters, brothers, sisters, masaïkrijgers, sikhs en sjeiks. Overal was het druk. Overal was het volle leven. Het rook naar Afrika en India. Het geluid was overweldigend. Dit was geen straat, dit was een wereldreis. Twee uur lang hoefde ik niet te trappen. Ik hoefde alleen maar te remmen. En intussen gleed ik door zes continenten naar beneden, naar de oude haven, naar de zee.
Achter de haven was een strand. We gingen rosé drinken aan zee en zij ging zwemmen. Hier had zij zich zo op verheugd. Toen ze uit het water kwam, was ze gelukkig als een meisje en mooi als een vrouw. De zon begon te zakken.
Ilja Leonard Pfeijffer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten