Je bent achttien, jong, knap en klaar voor het leven met alles erop en eraan. Je gaat volop voor je eigen dromen en dan knal je op een blauwe maandag tegen een muur.
Je bent achttien, jong, knap en na jarenlang gesukkel met je gezondheid en tientallen consultaties bij allerlei dure geneesheren, krijg je plots levenslang.
Je bent achttien, jong, knap en je hebt een ernstige chronische ziekte waar geen kruid tegen gewassen is. In het beste geval kunnen de opstoten wat gemildert worden door het volgen van een streng dieet en het innemen van erg veel zware medicatie.
Je bent achttien, jong, knap en je lief laat je zitten omdat hij jou gevecht liever niet met je wil delen, omdat hij bang is voor de liefde of omdat hij liever kiest voor fun en zorgelozer alternatieven.
Je bent achttien, jong, knap en bij zoveel uitzichtloze ellende blijft er eigenlijk maar één vraag voortdurend door je hoofd spoken: waarom ik ? Geen mens die daar het antwoord op weet vrees ik.
Noot: het geregeld op en af rijden met het ziekenvervoer naar het AZ in Brugge is meestal een routineuse bedoening, maar heel af en toe is zo een rit ook net even anders...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten