13-07-2011

het kopje is er al uit...

Het wordt herfst zegt de weerman en dat lijkt te gaan kloppen want boven Brugge pakken donkergrijze wolken samen voor het beloofde onweer van vanavond of vannacht. Het is zwoel in St Jan en op het vijfde wordt ik in kamer 512 gedropt. Dokter S. is er niet en ik doe dan maar mijn poortjesverhaal bij de verpleegsters. Die opteren na onderling overleg om mijn katheder niet te gebruiken en de nodige bloedstalen af te nemen via een klassiek infuus in de onderarm. Ik parkeer me met een boek in de gang want op de kamer is het me te duf.

Na een uurtje komt dokter S. opdagen. Ha meneer Coeman gij zijt hier ook! Awel uw bloedwaarden zien er goed uit en uw beenmerg is goed hersteld maar er is natuurlijk nog die besmetting van dat poortje en de risico's dat dit vodden gaat geven ter hoogte van een van de hartkleppen, ik stel voor... Een half uurtje later lig ik op een operatietafel van de algemene. Ontsmetten, verdoven en kippen, knippen, wrikken, knippen, wringen, knippen, trekken en dan komt na een klein kwartier eindelijk de verlossende frase: het kopje is er al uit, nog een klein duwke!!

Volgende week maandag beginnen we aan de finale van mijn symfonie in Es-groot, nog een klein duwke!!

1 opmerking: