Ik weet niet wat het is maar als ik de laatste tijd het AZ Sint Jan nog maar nader dan slaat de paniek al toe. En gisteren was het weer van dat. Een gewone rendez-vous in het kader van de verdere opvolging na de laatste chemo met een portie bloedplaatjes op het menu, niks aan de hand gezien een dergelijke transfusie in het afgelopen jaar al tientallen keren zonder enig probleem is verlopen. Het vijfde is verhuisd naar een gerenoveerde locatie en het is een beetje wennen aan een paar nieuwe routines. Zo wordt tegenwoordig bij aankomst standaard de temperatuur en de bloeddruk gemeten, in mijn geval picobello en vooruit met de geit. Het is bloedheet buiten en in de kamer waar ik tijdelijk logeer is het zeer warm, de transfusie met bloedplaatjes loopt verder zonder problemen ware het niet dat ik op het einde van de sessie merk dat mijn temperatuur sterk is opgelopen... lichte paniek want een hoge temperatuur is bij Hemato een rechtstreeks ticket voor opname. Maar het ziekenvervoer staat ondertussen klaar voor de terugreis en ik trap het af.
Op de terugreis merk ik dat ik op diverse plaatsen op mijn lichaam huiduitslag krijg en ik heb meteen een donker vermoeden dat het hier mogelijks om een allergische reactie op de toegediende bloedplaatjes gaat. De rest is een verhaal van een telefoontje naar de spoedarts in Brugge die het donkere vermoeden bevestigd en een bezoek aan de huisarts om raad te vragen en de risicoplaatsen (oa.de keel) na te zien. Ik besluit de dag met één miligram Dafalgan en een nieuw vroegterecord wat betreft het tussen de lakens kruipen. Alweer een leuke maar spannende chemo-dag gehad... ne mens zou van minder moedeloos worden.
Het goede nieuws is dat de koorts en de allergische huiduitslag deze morgen op miraculeuze wijze verdwenen zijn en dat de ochtendzon alweer zit te blinken in haar vel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten