Ik ben kortgeleden langs geweest bij het huis van mijn kindertijd. Het staat er momenteel wat open en bloot bij want er zijn grondige renovatiewerken aan de gang... je kan er zonder meer binnenlopen. Het volledige gelijksvloerse niveau is vrij gemaakt zodat je van de voorgevel tot op het einde door kunt kijken. Dat is schrikken, zo piepklein als dat huis is! Het betreft een rijwoning van pakweg 6 meter breed met een klassieke diepte waar vroeger, zoals in alle vlaamse rijwoningen, de ruimtes naar godsvrucht en vermogen beschikt en verdeeld waren.
Het punt is dat die woning toen ik een jaar of 10(?)was, omgebouwd is naar een buurtwinkel. In een eerste fase werd enkel de voorste kamer als winkel benut maar korte tijd later moest, wegens het groot commercieël succes van de zaak ook zowat driekwart van de leefruimte eraan geloven. Bij een winkel horen natuurlijk ook voorraden en die waren toendertijd opgeslagen in kelder, kot en zolder of waar er ook nog een hoekje beschikbaar was.
Je kan het je nu haast niet meer voorstellen dat er in dit huis naast de ruimte voor de winkel en de voorraden ook nog plaats was om 2 volwassen en 4 kinderen te laten wonen...
en toch heb ik hier het grootste deel van mijn kind- en jongensjaren doorgebracht zonder ook maar een keer de gedachte te hebben gehad dat het daar te klein of te benepen was.
De houten trap naar het 1ste verdiep staat er wat mank en triestig bij maar hij doet het nog. Als ik me goed herinner moest ik door een kamer van een van de zussen om bij de volgende trap te komen die me naar mijn plek op zolder bracht (de eerste leemplaten waren op de markt en met veel goede wil, ne pak nagels en behangselspapier werd er met nonkel een kotteke met een dubbel opstaand raam getimmerd): gouden uren en dagen heb ik beleefd op die mansarde.
Passiefhuisen, laagenergiewoningen, hoogrendementsbeglazing, thermische zonnepanelen, fotovoltaïsche zonnepalen, windenergie, speksteenkachels... Mijn gat !!! Der was een koolstove beneden (feu continue) en voor de rest boven in elk bedde een Sole-Mio sjarze.
Ecologische voetafdruk: nog niet eens de oppervlakte van mijne kleinsten teen !!!
zoals ik het mij herinner zat de trap naar je zolder genepen tussen de ouderslaapkamer en de kamer van Marjan en ik.
BeantwoordenVerwijderenEn ook ik, pré-puber, mocht af en toe van je mansarde en je platenspeler genieten op momenten dat je er zelf niet was: het dakraam open en de Beatles vollen bak. Brave buren hadden wij daar blijkbaar.