tijd

Soms krijgt de tijd vorm.
In kinderen, vaak.
En in momenten, met tijd ertussenuit geknipt.
Bij de radioloog op de bank.
Dezelfde waar ik op lag, hij nog niet geboren.
Ongelovig kijken hoe hij daar ligt, op 't zelfde bed.
Toen nog in mij, niet groter dan een speldenkop.
Nu een volle meter dertig. Zo lang is acht en een half jaar.
Tijd kan je meten met een lint. Tot op de centimeter.
Tijd is een vleselijk kinderspel

Sigrid Spruyt