21-07-2011

le roi des Belges

We zijn nu één jaar later en af en toe krijg ik de vraag of ne mens verandert door zo'n slepende ziekte en hoe je daar mee omgaat? Awel als ik eerlijk wil zijn weet ik dat niet. Die chemo-therapy is een vreselijk lang en lastig verhaal geweest en meer nog dan de fysieke last vind ik de psychische belasting zwaar om dragen. Telkens opnieuw evenwicht proberen te vinden tussen hoop en verwarring, verwachting en onzekerheid, vertwijfeling en verlangen. Ne mens zou voor minder de pedalen verliezen.

Positief denken zeggen de meeste mensen en dat dat help in je genezingsproces en zo... Awel vergeet het, volgens mij is dat een lachtertje. Chemo helpt, of althans dat beweren de witte jassen en daarvoor ga je, de rest is een kwestie van je hoofd boven water houden en dat kan je dan maar beter doen door niet te verzuipen in zelfbeklag. Het is vooral een kwestie van chance en het juiste lotje trekken in de loterij van de medische bollewinkel. Een lotje dat na verloop van tijd en een niet te overziene hoeveelheid baxters uitzicht geeft op een goed resultaat en een nieuw perspectief.

En of dat nu ne mens verandert... ik zou het niet weten, daarvoor is het nu trouwens nog veel te vroeg. Het enige wat misschien blijft bovendrijven is de betrekkelijkheid van al ons gewroet en gejakker op deze aardkloot. Als het een beetje meezit wil ik in de toekomst in elk geval proberen om dat ten minste niet al te snel te vergeten.

Nog vier baxters te gaan en vive le roi des Belges!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten