Het is precies één jaar geleden dat ons moeder tussen waan en werkelijkheid in de palliatieve zorgeenheid in Kortrijk verbleef. Haar lichaam tot op het bot aangetast en afgebroken en in haar geest nog slechts af en toe en her en der enkele vage eikpunten om de werkelijkheid te vatten (Waar zijn me nu? Wie damme hier ein! Hoe oud zou dien boom zijn? Dat onkruid zou kik uittrekken zulle!)
Kortom nog slechts enkele hele dunne lijntjes om aan het leven vast te houden en dan toch nog tot op het laatste die enorme wilskracht van haar: WACHT MAAR TOT DAT DEN DOCTEUR GAAT ZEGGEN DAK NAAR HUIS MAGGE, GE GAAT MIE ZIEN TERTEN !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten